Problem eliminacji skażenia mikrobiologicznego w wodzie przeznaczonej do spożycia oraz instalacjach, poprzez które woda do dostarczana jest do klientów, jest obecnie poruszany przez szereg firm. W bardziej zaawansowanych stanach skażenia mikroorganizmy zanieczyszczające tworzą tzw. biofilm, który znacznie utrudnia ich dezynfekcję i często wymaga zastosowania niestandardowych środków związanych z wysokimi kosztami.
Niebezpieczne bakterie, takie jak Legionella i inne mikroorganizmy razem tworzą śluzowate powłoki na wewnętrznej powierzchni rurociągu. Budują sieć dystrybucji składników odżywczych wewnątrz biofilmu, która zwiększają ich odporność na dezynfekcję.
Biofilm i bakteria Salmonelli
Tworzenie biofilmu jest bardziej powszechne w przypadkach braku eksploatacji obiegów wodnych oraz braku cyrkulacji. Szczególnie w okresach braku poboru wody, jak ma to obecnie miejsce, gdy wiele obiektów użyteczności publicznej jest zamkniętych z powodu pandemii nowego rodzaju koronawirusa.
Dlatego po powrocie klienci i pracownicy mogą być narażeni na wodę skażoną mikrobiologicznie, co w najlepszym wypadku może powodować łagodne problemy zdrowotne. Jeśli jednak woda zostanie zanieczyszczona bakteriami z rodzaju Legionella, może wystąpić znacznie poważniejsza choroba zwana legionellozą lub chorobą legionistów.
Dlatego zaleca się rozważenie prewencyjnej szokowej dezynfekcji instalacji wodnych przed wznowieniem pracy lub przynajmniej przeprowadzenie analiz mikrobiologicznych w celu wykrycia możliwego skażenia bakteriologicznego.
Zalecenie jest szczególnie aktualne w budynkach i obiektach, w których już wcześniej wystąpiło skażenie mikrobiologiczne. Praktyka pokazała, że w miejscach, w których wykryto i usunięto Legionellę, bardzo prawdopodobne jest ponowne skażenie wody po długim okresie braku poboru wody i problem musi zostać rozwiązany po raz kolejny.
Objawy choroby legionistów
Biofilm – rozwiązanie problemu
Istnieje kilka metod eliminacji bakterii Legionella. Na poziomie zapobiegania zalecamy precyzyjną regulację systemu cyrkulacji, aby nie dopuścić do stagnacji wody lub miejsc z niską temperaturą wody.
Obiegi wody ciepłej trzeba eksploatować przy temperaturze wody minimalnie 60 °C z możliwością podwyższenia temperatury do ponad 70 °C (dezynfekcja termiczna), obiegi wody zimnej zaś poniżej 20 °C. Podczas budowy systemów instalacji wodnych używać materiałów które nie sprzyjają namnażaniu mikroorganizmów i bakterii. Najgorszą opcją jest guma, następnie tworzywa sztuczne (PCV), a najlepszym materiałem jest miedź.
Jeśli instalacja jest skolonizowana poprzez kolonie bakterii Legionella, należy ją zdezynfekować. Najczęściej stosowane i skuteczne dezynfekanty to dwutlenek chloru (ClO2), podchloryn, chlor lub ozon. Dwutlenek chloru i ozon nie tworzą niebezpiecznych substancji ubocznych (trihalometanów – THM). Dwutlenek chloru nawet przenika do wspomnianych warstw biologicznych (biofilmów) i skutecznie je eliminuje. Produkowany jest poprzez generatory dwutlenku chloru lub dozowany jako aktywowany roztwór.
Kolejną zaletą dwutlenku chloru jest to, że w przeciwieństwie do innych środków dezynfekujących, pozostanie on w aktywnej formie w wodzie przez długi czas, a zatem ma wystarczająco dużo czasu, aby wniknąć w biofilm i zniszczyć znajdujące się w nim mikroorganizmy.
Masz pytania dotyczące dezynfekcji?
